ÝSTÝKLAL MARÞI
Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yýldýzýdýr, parlayacak;
O benimdir, O benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayým çehreni ey nazlý hilal!
Kahraman ýrkýma bir gül! Ne bu þiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarýmýz sonra helal,
Hakkýdýr, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!
Ben ezelden beridir hür yaþadým, hür yaþarým.
Hangi çýlgýn bana zincir vuracakmýþ? Þaþarým!
Kükremiþ sel gibiyim, bendimi çiðner, aþarým.
Yýrtarým daðlarý, enginlere sýðmam, taþarým.
Garbýn afakýný sarmýþsa çelik zýrhlý duvar,
Benim iman dolu göðsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasýl böyle bir imaný boðar,
"Medeniyet!" dediðin tek diþi kalmýþ canavar?
Arkadaþ! Yurduma alçaklarý uðratma, sakýn!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasýzca akýn.
Doðacaktýr sana vaad ettigi günler Hakk'ýn...
Kim bilir, belki yarýn, belki yarýndan da yakýn.
Bastýðýn yerleri " toprak!" diyerek geçme, taný!
Düþün altýndaki binlerce kefensiz yataný,
Sen þehit oðlusun, incitme, yazýktýr, ataný:
Verme, dünyalarý alsan da, bu cennet vataný.
Kim bu cennet vatanýn uðruna olmaz ki feda?
Þüheda fýþkýracak topraðý sýksan, þüheda!
Caný, cananý, bütün varýmý alsýn da Hüda,
Etmesin tek vatanýmdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden, ilahi, þudur ancak emeli:
Deðmesin mabedimin göðsüne namahrem eli.
Bu ezanlar ki þahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim, inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder varsa taþým,
Her cerihamdan ilahi boþanýr kanlý yaþým,
Fýþkýrýr ruh-i mücerred gibi yerden na'þým,
O zaman yükselerek arþa deðer belki baþým.
Dalgalan sen de þafaklar gibi ey þanlý hilal,
Olsun artýk dökülen kanlarýmýn hepsi helal,
Ebediyen sana yok, ýrkýma yok izmihlal,
Hakkýdýr, hür yaþamýþ bayraðýmýn hürriyet:
Hakkýdýr, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!
Mehmet Akif ERSOY
|
|
|
|
